اين روزها در ذهن آدم ها دنبال يک جاي ماندگار مي گردم.
دنياي مجازي همه ما را چون سيلي برده است. در تلگرام در گروه با هميم ولي دور از هميم
دلم تشنه يک رابطه و رفاقت بي نقاب در دنياي مجازي است . اما افسوس که همه فقط از دوستي ها دم مي زنيم
عيد فقرا!
عيد است و بار ديگر زين روز در هراسم
گاهي پي لوازم گاهي پي لباسم
وقتي که اهل خانه در جلسه ي شبانه
ديدند خريد من را، گفتند بي کلاسم!
گويا خبر ندارند از وضع جيب بنده
بيکاري و نداري کرده است آس و پاسم
گويا خبر ندارند بي وقفه در شب و روز
بهر گرفتن وام پيوسته در تماسم
به علت آايمر وبي! ادامه شعر پس از رجوع به دفتر شعرم درج خواهد شد!.
در پاسخ به تيترهاي انتخاباتي نشريه هاي نگارستان، سخن تازه، نگين کرمان( نشريات محلي استان کرمان)
در انتخابات رياست جمهوري اخير(رياست جمهوري دوره دهم) که نهايتا منجر به انتخاب آقاي احمدي نژاد شد، نشريه هاي نگارستان و نگين کرمان و سخن تازه – نشريه هاي محلي شهرستان سيرجان استان کرمان – براي تبليغ به نفع کانديداي خود يعني ميرحسين موسوي از هيچ کاري فروگزار نکردند و با بي انصافي هرچه تمامتر تمام زحمات چهارساله اين دولت را کوبيدند و احمدي نژاد را به دروغگويي متهم کردند.
اين نشريه ها از هشت صفحه خود، نه صفحه! را به نوشتن عليه دولت و به نفع ميرحسين اختصاص دادند، در صورتي که بهتربود اين نشريات محلي، بيشتر به اوضاع شهرستان و مردم مي پرداختند نه به مسائل کلي کشور آنهم در اين وسعت آنهم به اين شدت و با اين عصبانيت و بي انصافي.
و پس از انتخابات گويي در بهتي عظيم فرورفته باشند؛ در سکوتي سنگين به سربردند و گويي چون سردمداران بالادستي خود، با عدم نوشتن نتايج انتخابات به نوعي با اعتراضي خاموش، سعي در مخدوش دانستن نتايج انتخابات داشتند. واي از اين همه بي انصافي!
در همين راستا در شعري عملکرد اين نشريات را مورد انتقاد قرار داده ام :
چند کلامي با نگارستان، نگين
از سر مهر است نوشتم اين چنين
هم به آنکه تازه ميگويد سخن
مي فريبد مردمان از مرد و زن
چون شما از متن مردم نيستيد
خوب مي دانند شماها کيستيد
بنده حزبيد نداريد اقتدار
ورنه اينگونه نمي داديد شعار
ادعا داريد خدا را بنده ايد
پرده اي بر آفتاب افکنده ايد
روز را شب مي نماييد جلوه گر
وااسف گوييد و اعلام خطر
ملت ايران که ديگر خواب نيست
تا اسامي را کني بهرش تو ليست!
خوب مي داند صلاح خويش را
ميدهد تشخيص گرگ و ميش را
ميشناسد خوب راهش را ز چاه
و که افتادست دنبال که راه
تيترهايت را تو از ديدي نگر
کن مرور و لحظه اي در آن نگر
بين چها بر خورد مردم داده اي
در چه گردابي کنون افتاده اي
بي هوا بر باد دادي خانه را
شاد کردي دشمن بيگانه را
تا شماييد ژورناليست جامعه
واي بر احوالي اين ملت همه!
***
ماحصل يک جمله از اين گفتگوست:
« دشمن دانا به از نادان دوست »
در ولايت ما و كلا در كشور ما، ازدواج را براي مرد به نوعي اسارت و محدوديت و از بين رفتن آزاديهاي مشروع و نامشروع مي دانند، جدا از اينكه اين نظر درست يا نادرست است ، اين شعر طنز به همين ماجرا مي پردازد، به ازدواج
اسيرِ دل
دگر بدست نياري عنانِ آزادي
نوايِ دل به هواي فراش سر دادي؟
شدي اسير دل و چون پرنده در قفسي
بدون کندنِ کوه هم رقيب فرهادي
اسير اين دلِ وامانده اي ولي بي بند
اسارتي همگان رفته اند با شادي
نگويمت که کجا رفتي و چرا رفتي
ولي ز چشمِ بسي در زمانه افتادي
دگر زِ جلسه اهل نظر! برون رفتي
به حرفِ من برسي روزِ بعد دامادي
گروهي اَر که بگويند بهر تو تبريک
ولي به چشمِ گروهي تو پُر ز ايرادي
غم زمانه مخور، راه خود برو جانا
که هست کارِ گروهي هميشه نقادي
براي غير مخوان اين کلامِ مجنون را
چرا که ره ندهندش درون آبادي
شعر: محمدحسين شيباني - مجنون
دانلود شعر اسير دل
آقا،جهان در انتظار است.
اي آنکه با درد دل ما آشنايي
کي مي رسد پايان، غم روز جدايي؟
گفتند به ما که روز جمعه خواهي آمد
گويي أنا المهدي به آواي رسايي
دانم ظهورت دست رب العالمين است
يا رب چه ميشد گر که مقدورش نمايي؟
اي رهنما، اي مقتدا، اي حجت حق
کي عقده از دلهاي غمگين مي گشايي؟
دلخون شديم از طعنه دنياپرستان
حتما خودت هم شاهد اين ماجرايي
داني که يارانت در اين دنيا غريبند
گرچه نمايي دوستان را رهنمايي
در انتظارت جمعه ها ر ا مي شمارم
آقا جهان در انتظار است تا بيايي
گفتار و کردارِ بسي دارد تفاوت
مانديم که صادق هست و که گويد ريايي!
« مجنون » قلم بگذار و مولا را مرنجان
اي شکوه ها گويي ندارد انتهايي
شعر از محمدحسين شيباني ( مجنون )
درباره این سایت